Terapia SI to jedna z metod, która wykorzystywana jest w pracy z dziećmi, u których stwierdzono trudności ruchowe, nadpobudliwość psychoruchową, nadwrażliwość sensoryczną, problemy z koncentracją czy trudności w nauce. Terapia integracji sensorycznej jest zazwyczaj prowadzona w formie zabawy. Poprzez balansowanie, huśtanie się w hamakach, jazdę na deskorolce, układ nerwowy dziecka uczy się właściwego zarządzania bodźcami które docierają do organizmu i właściwej reakcji na nie.

Założeniem terapii SI jest poprawa funkcjonowania dziecka w życiu codziennym, a co za tym idzie jakości jego życia. Terapeuta dobiera aktywności podczas zajęć adekwatnie do zdiagnozowanego wcześniej problemu dziecka, jego możliwości, aktualnego stanu pobudzenia oraz kondycji fizycznej.

Jak rozpoznać zaburzenie SI?

Zaburzenia integracji sensorycznej nie wynikają z uszkodzeń narządów zmysłów, lecz są swoistymi problemami układu nerwowego z odbiorem, porządkowaniem i interpretacją bodźców zmysłowych. Dziecko z powyższymi trudnościami może w ogóle nie zauważać pewnych bodźców, reagować na nie z opóźnieniem albo wręcz przeciwnie, reakcja może być nadmierna. U każdego dziecka może to wyglądać inaczej.

Zaburzenia SI to zbiór pewnych nieprawidłowości w rozwoju zmysłowo – ruchowym Dlatego wyróżnia się objawy zaburzeń integracji sensorycznej, które występują w różnych konfiguracjach i nasileniu.

Pojedyncze objawy nie muszą być wskazaniem do diagnozy. Jednak już kilka z nich może być wyraźną wskazówką do wykonania pełnej diagnozy.